'Door alles heen wil ik God blijven zoeken en blijven vertrouwen'
Judith Koedoot (58) staat midden in het leven. Haar drie dochters zijn sinds kort allemaal het huis uit, maar ze heeft geen last van het lege-nest-syndroom. Want ze heeft nog genoeg moois te doen. Ze ziet uit naar het Ontmoetingsweekend in maart van dit jaar waar zij de zangleiding heeft. Wie is Judith? Hoe staat ze in het leven? We zochten haar op en vroegen naar haar leven en haar geloof.
Opgeslokt
Als Judith 50 is, overlijdt haar vader en wordt ze helemaal opgeslokt door de zorg voor haar gezin, haar zieke moeder en door haar werk als pianodocent. ‘Ik voelde me in die periode wat gedeprimeerd en leeg doordat ik vooral aan het geven was. Ik wilde zo graag weer creatief zijn en liederen schrijven. Maar op dat moment wist ik niet hoe ik dat aan moest pakken.’ Uiteindelijk besluit ze contact op te nemen met Lee Ann Vermeulen die creatieve mensen coacht. Spontaan ontstaat er dan een lied over haar vader en groeit bij Judith het idee om een CD over hem te maken.
Leeftijd hoeft geen beperking te zijn
Lee Ann helpt haar allereerst om goed voor zichzelf te zorgen. Ook stelt ze heel concrete vragen als: ‘Wanneer komt je CD uit? Met wie wil je werken? Hoe is je planning?’ Tijdens dit proces heeft Judith regelmatig zo haar twijfels: ‘Wie zit nou te wachten op een CD over mijn vader?’ Maar langzamerhand komt ze tot het besef dat haar verhaal een unieke muzikale uiting is, waar anderen herkenning en troost in kunnen vinden. En dat het iets is waar ze zelf enorm veel voldoening en plezier uit kan halen. ‘Ik ontdekte ook meer over wie ikzelf ben en wat ik mooi vind.’ Judith 2.0 beseft dat leeftijd helemaal geen beperking hoeft te zijn om nieuwe talenten te ontwikkelen en nieuwe wegen in te slaan.
Nieuwe kansen
De CD met liedjes over haar vader, die ze ‘De Erfenis’ heeft genoemd, is er gekomen. En daarmee is ze ook het land in gegaan. Maar dan breekt Corona uit. ‘Ik kon niet meer optreden en geen pianoles meer geven. Maar ik had geleerd om nieuwe kansen te zien en die aan te pakken. Ooit had ik tijdens mijn MBO-opleiding drie maanden stage gelopen bij een schildersbedrijf. Nu besloot ik om huisschilder te worden.’ Ondanks dat dit werk best zwaar is, vindt Judith het heerlijk om te doen. Het is een verrassende wending in haar leven. ‘Naar de toekomst toe wil ik nieuwsgierig blijven naar wat er op mijn pad komt. Ondertussen blijf ik natuurlijk muziek maken.’
Zingen en dansen met het hele gezin
‘Muziek zit ook bij mijn man Jacob in de genen. Hij zingt goed en is een echte performer. Vroeger dansten en zongen we vaak samen met onze dochters na het eten op muziek van Michael Jackson. Heerlijk!’
‘Geloof was voor mij als kind vanzelfsprekend’
Wat het geloof betreft ben ik op dit moment heel veel aan het bevragen. Ik kom uit een gelovig gezin. Mijn ouders trouwden na de oorlog en waren toen Gereformeerd. Mijn vader was in die tijd kerkorganist. Voordat ik geboren werd, is mijn moeder genezen van een hernia tijdens de genezingscampagne op het Malieveld in Den Haag. Ze hebben toen de Heilige Geest ontvangen en wilden volwassen gedoopt worden. Zo zijn ze in de vrijere (pinkster)kringen terechtgekomen. Mijn vader speelde altijd op conferenties en bij tentcampagnes. Geloof was voor mij als kind vanzelfsprekend. Maar toen ik tiener was, heb ik mij er wel tegen afgezet. Het botste vooral met mijn moeder. Toen ik een jaar of 19 was en mijn zus bij Jeugd met een Opdracht zat, begon mijn geloof weer te groeien, mede door het goede contact met mijn zus, die fulltime bij Jeugd met een Opdracht ging werken. Toen herstelde ook de relatie met mijn moeder.’
‘Ik had vroeger meer antwoorden dan nu’
‘Kort voor haar overlijden vroeg ik haar: ‘Mam, heb je wel eens getwijfeld?’ ‘Nee,’ zei ze, ‘nooit.’ Maar ik wel. Ik had vroeger meer antwoorden dan nu. Zo heb ik bijvoorbeeld vragen bij het overlijden van een goede vriend van ons, die ervan overtuigd was dat hij zou genezen. Toch houd ik bewust de kern van het Evangelie vast. Ik geloof dat God de wereld heeft gemaakt, dat Hij liefde is en dat Hij zijn Zoon heeft gezonden voor onze zonden. Want ik heb Hem ervaren in mijn leven, zowel in de alledaagse dingen als in de pittige tijden.’
Totaal onverwacht
‘In 2005 kreeg Jacob kanker. Dat bericht kwam toen voor ons totaal onverwacht. De zondag voordat we dit akelige nieuws hoorden, had ik de zangleiding in onze gemeente. Ik had het lied ‘Veilig rustend in uw armen, Heer’ gekozen om in de dienst te zingen. Bij de voorbereiding en toen ik het zong op het podium moest ik zó huilen. En dat terwijl ik toen nog niet wist wat er ons boven het hoofd hing. De woensdag daarop hoorden we dat Jacob kanker had en geopereerd moest worden. Het was een stralend koude dag. Ik ging de vloer in de woonkamer boenen. Schoonmaken is mijn manier om met stress om te gaan. Terwijl ik de vloer lag te boenen en lag te huilen, kwam dit lied in mijn hart. Ik werd helemaal rustig. God was bij me. Ik heb Hem nog nooit zó dichtbij gevoeld,’ zegt Judith met tranen in haar ogen. ‘Jacob is door het oog van de naald gekropen, maar tijdens zijn hele ziekteperiode was ik rustig en niet bang.’
Gewone woorden
Op dit moment zit Judith in een fijne fase in haar leven. Aan het begin van 2023 (na Corona) neemt ze zich voor om in het nieuwe jaar meer ruimte te maken voor muziek. Want ze vindt schilderen leuk, maar wil daarnaast graag liederen blijven schrijven. Ook omdat ze weet hoe groot de impact daarvan kan zijn. Als ze een lied schrijft, gebruikt ze daarvoor het liefst haar eigen gewone woorden. Of ze neemt een bijbeltekst, waarbij ze de tekst zoveel mogelijk laat zoals die is. ‘Wat je doet met de bijbeltekst is dat je de essentie van de tekst versterkt door middel van de melodie en de harmonie. Als een tekst gezongen wordt, spreekt hij nog meer tot je hart en je onthoudt hem ook beter.’
Themalied
Judith vervolgt: ‘Afgelopen juni vroeg mijn broer Nando, met wie ik goed over muziek kan sparren: ‘En, heb je al wat geschreven?’ ‘Nee, niks,’ zei ik. ‘Je moet ook een noodzaak voelen om te schrijven,’ zei hij toen. Die noodzaak was er op dat moment niet en ik liet het los. Aan het eind van de zomer vroeg Elles Lans me of ik de aanbidding wilde leiden tijdens het Ontmoetingsweekend. Ik dacht gelijk: ja, dat wil ik! En misschien is het mooi om hier een themalied voor te schrijven.’
Psalm 25
‘In september ging Jacob de Camino lopen. Ik was alleen thuis en op een zondagochtend sloeg ik mijn Bijbel open bij Psalm 25. Toen ik daarna naar de kerk ging, werd daar gesproken over de Psalmen, hoe belangrijk die zijn. Thuisgekomen heb ik het lied ‘Elke dag weer’ geschreven.’
Cadans en ritme
‘Hoe ik dat doe? Om te beginnen lees ik de tekst een paar keer hardop. Ik voel de cadans en het ritme ervan en laat de inhoud op me inwerken. En dan komt er langzaam maar zeker muziek bij. Ik had de ruwe versie van dit lied al vrij snel klaar. Maar in december ben ik er samen met mijn broer nog heerlijk mee gaan stoeien. Nu is het echt af!’
De tekst die Judith voor dit lied heeft gebruikt, is Psalm 25 vers 4 en 5:
‘Maak mij Heer, met uw wegen vertrouwd,
leer mij uw paden te gaan.
Wijs mij de weg van uw waarheid en onderricht mij,
want u bent de God die mij redt,
op u blijf ik hopen, elke dag weer.’
Ontspannen op weg gaan
Op de vraag wat deze tekst haar persoonlijk zegt, antwoordt Judith: ‘Ik denk vaak in beelden en zie hierbij een pad door een heuvellandschap voor me. Ik zie de weg. Dat ik daarop mag wandelen spreekt me erg aan, want dat doe ik graag. Wandelen met God is voor mij: ontspannen op weg gaan. Maar die waarheid van Hem, dat vind ik wel een spannende. Ik raak soms zo verward door al de meningen om me heen. Ik weet het allemaal niet meer zo goed. Mijn gebed is: ‘Heer, ik wil naar de kern toe. Wat is úw waarheid?’ Al wandelend wil ik blijven leren. En zo tot de ontdekking komen ‘O, dit was een verkeerd pad, ik ga terug.’ Door alles heen wil ik Hem blijven zoeken en op Hem blijven vertrouwen. Elke dag weer.’